Güven…
Parayla satın alamayacağın ama ödeme zamanıyla anlayabileceğin şey.
O yüzden “Ücretini İş Sonu Alan Escortlar Alanya” yazdım. Risk almak istemiyordum. Hem maddi hem duygusal anlamda.
İnternette çok şey vardı ama Serra’nın profili farklıydı.
“Memnun kalmazsan ödeme alma zorunluluğum yok.” yazıyordu. Bu cümle bende bir şeyleri tetikledi. Cesaret mi, merak mı bilmiyorum.
Mesaj attım. Sadece iki şey sordu:
“Zaman?” ve “Konum?”
Saat 18.45 gibi kapı çaldı. Kum beji, sade bir elbiseyle geldi. Gözlerinde yargı yoktu, beklenti yoktu.
Odaya girince çantasından küçük bir ahşap tütsü çıkardı.
“Lavanta rahatlatır,” dedi.
Sonra hiç acele etmeden, sanki beni tanımaya çalışan biri gibi, konuştu. Anlattı. Dinledi.
Sohbetin içtenliği, yakınlığı başlatan şeydi. Ardından gelen temas ise… sessizdi ama güçlü.
Ne zaman ki zaman bitti… bana baktı:
“Eğer kalbine iyi geldiysem, o zaman ödeme yapabilirsin.”
Cüzdanımı çıkarırken paranın anlamı bambaşkaydı artık.
Ona değil, yaşadığım şeye ödüyordum.
Serra, güvenin vücut bulmuş haliydi.
Ve ben, bir daha arama motoruna o kelimeyi yazmak zorunda kalmadım.
