Telefon rehberimi karıştırırken, kaydını nasıl yazdığımı hatırladım:
“Lale – geç kalmaz.”
İlk geceyi düşündüm.
Alanya’da yalnız, biraz kararsız ama bir ses duymaya çok ihtiyacım olan bir akşamdı.
“Escort bayan telefonları Alanya” diye aramıştım.
Sıradan mesajlar, yapay cümleler… derken Lale çıktı karşıma.
Yazdığı sadece şuydu:
“Adres at, saat söyle. Ben konuşmayı yolda düşünürüm.”
Ve gerçekten öyle oldu.
Kapıyı çaldığında elinde bir şişe su vardı.
“Yolda bir şey istersin diye düşündüm,” dedi.
Bu kadar sade ama düşünceli biriyle karşılaşacağımı sanmamıştım.
O gece hiçbir şey aceleye gelmedi.
Duru bir temas, yavaş ilerleyen ama dozunu bilen bir yakınlık.
Teninden çok, yaklaşımı etkileyiciydi.
Göz göze geldiğimizde sanki “olay bu değil, burada olmak” diyordu.
Sohbet uzadıkça dokunuşlar hafifledi, temas derinleşti.
Ve sabah olduğunda bana sormadan çıkmıştı.
Sadece yatak kenarına bıraktığı not kalmıştı:
“Ben hep geç kalmam. Ama gecene tam vaktinde geldim.”
Bugün hâlâ rehberimde duruyor o kayıt.
“Lale – geç kalmaz”
