İnsan bazı şeyleri anlatamaz.
Sadece yaşar.
Bazı kadınlar da öyledir.
Onlar hakkında konuşulmaz; sadece hatırlanır.
Konaklı’da küçük, sessiz bir apart otelin resepsiyonunda gördüm onu ilk.
Adı Lina.
Kısa kesilmiş saçları, ten rengine zıt düşen koyu kırmızı ruju ve kahverengi gözleriyle dikkat çekiyordu.
Ama en çok etkileyen şey, kokusuydu:
Yasemin.
“Ben sesli anlatmam,” dedi,
“Ama dokunurum… ve hissettiririm.”
İçeri girdiğimizde pencere açıktı.
Gece meltemi perdeyi hafifçe kıpırdatıyordu.
Odaya dolan yasemin kokusu, Lina’nın teniyle bütünleşmiş gibiydi.
Konaklı Escort Lina, tensel bir temastan daha fazlasını vadediyordu.
Bir tür içsel keşifti onunla olmak.
Adım adım, kelime kelime, beden beden…
Yavaş konuşuyordu.
Ama beden diliyle her şeyi söylüyordu.
Elimi tuttu.
Parmaklarını bileklerimde gezdirdi.
Kalp atışlarım hızlandı.
“Bazen,” dedi,
“sadece nefes alışın bile yeter bana.”
O an hiç acele etmeden yaklaştı.
Başımı göğsüne yasladım.
Nabzını duydum.
Kokusu daha da yakındı şimdi: yasemin, ter ve gecenin kokusu…
Birlikte geçirdiğimiz dakikalar boyunca ne saati sordum, ne süreci.
Çünkü bu bir randevu değil, bir bağlantıydı.
Konaklı Escort Lina, yalnızca hizmet sunmaz.
Seninle var olur.
Sana eşlik eder.
Ve o gece, sabah odadan çıkarken…
Üzerimde kalan şey sadece onun teni değil, onun varlığıydı.
Eğer sen de Konaklı’da bir gecede anlam arıyorsan, Lina orada.
Hazır. Sessiz. Gerçek.
